De strijd van een dappere vrouw: 'Een teamgenoot stak zichzelf in brand'

In dit artikel:

Khalida Popal, voormalig kapitein en medeoprichter van het Afghaanse damesteam voetbal, heeft een uitzonderlijke strijd gevoerd voor vrouwenrechten in Afghanistan, waar ze haar leven riskeerde om te kunnen voetballen. Na de machtsgreep van de Taliban in 1996 vluchtte ze met haar familie naar Pakistan, waar ze ondanks barre omstandigheden haar passie voor voetbal behield als symbool van vrijheid. Na het vertrek van de Taliban rond 2001 keerde ze terug naar Afghanistan, maar ondanks het formele verlies van het regime bleef de angst en onderdrukking, vooral voor vrouwen, sterk aanwezig. Popal werd geconfronteerd met bedreigingen, sociale uitsluiting en seksueel misbruik binnen de voetbalbond die zij publiekelijk aan de kaak stelde. Sinds 2011 woont ze in Denemarken en blijft via contacten in Afghanistan de schrijnende situatie van vrouwen onder het huidige Taliban-regime van 2021 onder de aandacht brengen. Haar ervaringen en de verhalen van haar medevoetbalsters zijn vastgelegd in het boek De Afghaanse Leeuwinnen, waarin zij ook vertelt hoe ze 350 Afghaanse sporters hielp te ontsnappen aan gevaar. Popal benadrukt dat de onderdrukking zich uitstrekt tot het volledig uitsluiten van vrouwen uit onderwijs, sport en openbare ruimte, waardoor zij gevangen zitten in hun eigen huizen. Haar persoonlijke verhaal illustreert niet alleen de kracht van sport als middel voor vrijheid, maar ook de doorzettingskracht waarmee zij en haar zusters strijden tegen extremisme en ongelijkheid.