Een analyse: deze slimme tegenzet van Grim helpt Ajax aan de zege in Azerbeidzjan
In dit artikel:
Ajax boekte in Azerbeidzjan een 2-4-zege op Qarabag, een wedstrijd waarin de Amsterdammers twee keer een achterstand wegwerkten en hun eerste CL-punten pakten. Ruim 4400 meegereisde fans kregen voor het eerst in lange tijd reden tot vreugde. VoetbalPrimeur-analyse (Lars Visser) richt zich vooral op Fred Grims tactische tegenzet, het drukzetten, de moeizame opbouw en de sterke omschakeling van Ajax — plus hoe de 1-0 van Qarabag exemplarisch was voor de huidige verdedigende onduidelijkheid.
Tactische aanpassing van Grim
Grim, ontevreden over de defensieve vertoning van de afgelopen weken, koos bewust voor een subtiele wijziging in het drukzetten. In plaats van de nummer 10 naast spits Kasper Dolberg te laten opereren, stond Raúl Moro daar om in de opbouw de rechtsback van Qarabag als passoptie vrij te laten en zo middenveldsduo’s (koppeltjes) te kunnen vormen. Dat moest drukmomenten creëren, maar in de praktijk haperde de uitvoering: Lucas Rosa wachtte vaak te lang met doordekken op de rechterflank, zodat drukmomenten verloren gingen en Qarabag de bal langer vast kon houden. Ook links gaf Ajax ruimte weg doordat Oscar Gloukh te laat naar voren schoof, wat Qarabags linksback gelegenheid gaf zijn pass te geven.
Grim corrigeerde dit bij de rust: Anton Gaaei kreeg de opdracht de Qarabag-linksback strakker te volgen en Ko Itakura moest directer oppakken. Die aanpassing vereenvoudigde de taken, verminderde het overgeven van tegenstanders en bracht meer stabiliteit — al bleef er kort na rust nog een kwetsbaar moment.
Opbouw: goed bedacht, matig uitgevoerd
Ajax probeerde met veel bewegingsvrijheid in de opbouw Qarabags trage centrale verdedigers te pijnigen: Gloukh zakte regelmatig in, Gaaei kreeg veel vrijheid op de flank en Rosa schoof naar binnen. Het idee was logisch, maar spelers liepen elkaar vaak in de weg: meerdere Ajax-spelers bevonden zich in dezelfde passlijn, waardoor ruimtes die er waren niet werden benut en de beslissende eindpass vaak ontbrak. Toch leverde het spel voldoende schoten op (in de eerste helft al negen) en uiteindelijk vier doelpunten, deels dankzij twee goede omschakelmomenten en twee afstandschoten.
Omschakeling als sleutel
Door het zware veld en de gedurfde positionering van Qarabags linksback ontstonden er veel omschakelmogelijkheden. Dat gebruikte Ajax slim: Jafarguliyev schoof geregeld ver op, waardoor er ruimte ontstond achter hem. De reactie van Grim om Gaaei die ruimtes te laten exploiteren betaalde zich uit; de Deense flankspeler creëerde met zijn loopvermogen meerdere kansen, al miste Ajax soms de laatste beslissende pass (grote kans voor Don-Angelo Konadu als voorbeeld).
De 1-0: een schoolvoorbeeld van onduidelijkheid
Het openingsdoelpunt van Qarabag toonde samenhangende fouten en gebrek aan taakduidelijkheid. Bouwman stapte door in de defensie, waardoor de uitzakker (linksbinnen) niet helder werd overgenomen; Itakura stond daardoor aan de verkeerde kant van spits Camilo Durán en anticipeerde niet adequaat. Doelman Vítězslav Jaroš kwam vervolgens half uit, bleef tussen opties hangen en werd met een lob gepasseerd. Het doelpunt illustreert dat Ajax in het lage blok te vaak een mengvorm hanteert van twee mogelijke oplossingen in plaats van één duidelijke werkwijze — iets dat risico’s blijft opleveren.
Conclusie en vooruitblik
Uiteindelijk verdiende Ajax de winst door effectiever te schakelen en door Grims succesvolle aanpassing in de rust. De zege biedt een mentale opsteker richting de Klassieker tegen Feyenoord, maar verandert niets aan de noodzaak om consistenter te zijn in defensieve organisatie en in het lage blok. Als Ajax die duidelijkheid vindt, kan het tactisch beter presteren; nu blijft het resultaat positief, maar de onderliggende kwetsbaarheden vragen nog aandacht.