Huiswerk voor Bosz: waarom PSV het zo moeilijk had tegen Olympiakos
In dit artikel:
In Piraeus, tijdens de vierde speelronde van de Champions League, sleepte PSV dankzij een late treffer van Ricardo Pepi nog een 1-1 uit het vuur tegen het fysiek sterke Olympiakos van José Luis Mendilibar. De wedstrijd legde echter genadeloos bloot waarom Peter Bosz’ aanvallende, op balbezit gebaseerde filosofie moeite heeft tegen teams die extreem intens drukzetten en ruimtes collectief bezetten.
Centrale thema’s waren verdedigende fouten en het onvermogen om beschikbare ruimtes te herkennen en benutten. Centraal stond een cruciale fase voorafgaand aan de 1-0: bij een lange bal koos PSV ervoor dat Jerdy Schouten de kopduel aanging met Ayoub El Kaabi, terwijl de fysiek sterkere Yarek Gasiorowski logischer had geleken. Schouten raakte de bal niet goed, waarna Anass Salah-Eddine te laat instapte—en zich bovendien had kunnen laten terugvallen—waardoor Chiquinho kon doorkoppen richting de zevenmeterlinie. Vergelijkbare momenten recalcitrant gedrag: verdedigers die te gretig instappen en daardoor simpel uitgespeeld worden, en provocerend onzorgvuldige keuzes van Sergiño Dest na balverlies.
Tactisch legde Olympiakos precies de problemen van PSV bloot. Mendilibar laat zijn ploeg extreem druk zetten rondom de bal: vaak stonden vijf of zes Grieken in een straal van twintig meter rond de bal, waardoor korte passopties dichtliepen en kantwisselingen lastiger werden. Als reactie op PSV’s hoge druk koos Olympiakos regelmatig voor de lange bal naar de fysieke spits El Kaabi of voor snelle omschakeling via Chiquinho, wat PSV’s druk vaak neutraliseerde en ruimte creëerde achter de defensie.
Tegelijkertijd bood diezelfde speelstijl van Olympiakos juist ook openingen: ruimte aan de niet-balkant en gaten tussen verdedigers bij het kantelen van de Griekse linies. PSV miste die mogelijkheden om twee redenen: het bezette de niet-balkant onvoldoende en speelde te vaak één extra handeling, waardoor snelle crosspasses of gerichte kantwissels uitbleven. Ook de diagonaal dieptebewegingen die die ruimtes kunnen benutten werden te weinig herkend, zelfs niet door spelers voor wie dit speerpunt is, zoals Guus Til en Ismael Saibari.
Bosz liet PSV in een herkenbare 4-4-2 met agressief naar voren drukken spelen, maar die strategie werkte deze avond niet omdat Olympiakos eenvoudig een ‘escape’ had: de lange bal naar voren of het inschuiven van Chiquinho in het centrum om diepte te leveren. Daardoor werden de drukacties van PSV soms averechts en zette het Griekse team zichzelf vaak in de betere positie.
Conclusie: PSV toonde momenten van initiatief maar faalde in defensieve uitvoering en in het slim benutten van tegengestelde ruimtes. De late gelijkmaker verhulde dat Olympiakos minstens gelijkwaardig was en dat Bosz’ ploeg huiswerk heeft — met name: wie luchtduels neemt, wanneer uit te stappen of te wachten, sneller kantwisselen en beter herkennen van dieptebespeelbaarheid — om in de resterende Champions League-wedstrijden beter tegen dit type tegenstander te presteren.