Van Persie heeft Te Kloese nodig: dit zijn de (tactische) problemen van Feyenoord
In dit artikel:
Robin van Persie en Feyenoord stapten de winterstop in op het juiste moment: de laatste weken in De Kuip verliepen moeizaam en de problemen die zich ophopen vragen om zowel tactische aanpassingen als personele versterking. VoetbalPrimeur licht vooral drie knelpunten uit: pressing zonder dekking, moeite met lage blokken en een zwakke opbouw van achteruit.
Wie en wat: Van Persie huldigt een aanvallende, ideaalistische speelstijl met frequent vooruit druk zetten. In de praktijk leidt dat vaak tot een gespleten team: buitenspelers en middenvelders drukken naar voren, terwijl centrale verdedigers Anel Ahmedhodzic en Tsuyoshi Watanabe terugzakken in plaats van actief mee te stappen. Dat creëert grote ruimtes tussen verdediging en middenveld, die tegenstanders herhaaldelijk uitbuiten (zoals tegen Heerenveen zichtbaar werd). Middenvelders Quinten Timber, Luciano Valente en In-beom Hwang zijn technisch vaardig, maar missen volgens de analyse vaak de bereidheid om 'vuile' defensieve meters te maken en compenseren zo onvoldoende voor het achteruitzakken van de verdediging.
Wanneer en waar: de problemen speelden vooral in de weken voor de winterstop in thuiswedstrijden in De Kuip, maar weerspiegelen een ontwikkeling die zich dit seizoen heeft opgebouwd — onder meer zichtbaar in De Klassieker tegen Ajax, waar Feyenoord moeite had met een compact, laag blok.
Waarom het misgaat: het constante pressingplan is op zich logisch, maar mismatcht met de capaciteiten van de verdedigers en het middenveld. Daarnaast is er weinig creativiteit in het achterliggende loopwerk: door het vertrek of uitvallen van spelers als Sem Steijn en Igor Paixão ontbreekt het aan vleugelspelers die structureel diep lopen en lage linies ontwrichten — Ayase Ueda vormt vrijwel de enige uitzondering. Invaller Gonçalo Borges vult die rol niet adequaat. Daardoor slagen veel ploegen erin het middenveld dicht te zetten en de verdedigers op te bouwen te laten doen wat zij willen, waarna de opbouw stroperig wordt.
Bij kansenafwerking en zonebezetting in het strafschopgebied doet zich een tweede probleem voor: te weinig spelers in de zestien en slechte positionering. Tegenstanders parkeren soms acht man in eigen box tegenover drie of vier Feyenoorders, terwijl gebrek aan vaste patronen en diepte-acties het moeilijk maken om echt gevaar te creëren.
Opbouw van achteruit is ook een pijnpunt. Met het ontbreken van Givairo Read scoren de centrale verdedigers laag op progressieve dieptepasses: Watanabe levert weinig succesvolle diepe passes en Ahmedhodzic zelfs nog minder. Daardoor blijven mogelijkheden om met lange ballen druk te omzeilen beperkt. Ook de verdedigers herkennen niet altijd de juiste momenten om opeens die passes te geven of om mee te schuiven.
Oplossingen en wie in actie moet komen: Van Persie wordt geadviseerd zijn idealisme deels los te laten en pragmatischer te werk te gaan: selectiever en momentgerichter pressen, meer fases terugzakken en duidelijke patronen instellen zodat spelers weten wanneer ze diep moeten lopen of wanneer een back naar binnen schuift. Praktische voorbeelden: een middenvelder (Valente lijkt geschikt) laten zakken tussen de centrale verdedigers om een betere opbouw aan te bieden; vaste afspraken voor loopacties aan de niet-balkant wanneer Timber of Valente in een zijzone de bal hebben; meer variatie in beweeglijnen van backs.
Sporting director Dennis te Kloese moet in de winterwindow invulling geven aan tekortkomingen, vooral op de linksbuitenpositie, zodat Van Persie meerdere wapens krijgt. Slagen beide partijen daarin en past Van Persie zijn spelwijze aan, dan is er uitzicht op progressie — en mogelijk een sterkere concurrentiepositie richting koplopers als PSV. Zonder die tactische aanpassingen en aankopen blijft Feyenoord kwetsbaar tegen teams die het middenveld dichtzetten en compact verdedigen.