Waarom de Ajax-oorwassing veel verder gaat dan de rode kaart van Taylor
In dit artikel:
Ajax leed woensdagavond in Londen een pijnlijke 5-1-nederlaag tegen Chelsea, de houder van het WK voor clubteams. De wedstrijd legde vooral tactische tekortkomingen en gebrek aan samenhang bij Ajax bloot, naast de praktische last van een vroege rode kaart voor Taylor die het een zware avond maakte.
Heitinga liet zijn ploeg terugzakken en stopte met het eerdere mandekkingssysteem; Ajax probeerde vanaf de start in een laag blok te spelen met een 4-4-2-opstelling (Weghorst en Gloukh voorop) en schakelde na de rode kaart om naar iets dat op een 4-4-1 leek, mede door de wissel van Gloukh voor Jorthy Mokio. De omschakeling van man- naar zonale dekkingsprincipes kwam echter te abrupt: spelers waren onvoldoende ingespeeld op het doorschuiven en het vasthouden van zones, waardoor regelmatig gaten tussen linies ontstonden. Controleurs als Mokio en James McConnell lieten zich te vaak uit hun zone lokken en gaven Chelsea vrij baan tussen de linies — bijvoorbeeld bij de 2-0, waar McConnell te laat reageerde op een schot van Moisés Caicedo.
Chelsea, al getekend door blessures, toonde desondanks een veel duidelijker plan onder Enzo Maresca. Door vleugelbezetting bewust te beperken en centraal een overtal te creëren (met een opstelling die op een 3-2-4-1 uitkwam) kon Chelsea snel van kant wisselen en via flankacties gevaar stichten. De Londense coach zet spelers op onconventionele backposities om centraal numeriek voordeel te halen; dat tactische inzicht maakte het verschil, niet zozeer individuele kwaliteit alleen.
Een ander terugkerend probleem voor Ajax dit seizoen kwam ook in Londen naar voren: zwakke organisatie bij standaardsituaties. Kort na de rode kaart nam Chelsea een snelle vrije trap; Ajax was vervolgens niet georganiseerd, terwijl één Ajacied bij de tweede paal alleen kwam te staan tegenover drie Chelsea-spelers. Marc Guiu profiteerde en maakte het doelpunt eenvoudig af — illustratief voor het gebrek aan afspraken en structuur binnen het team.
Samengevat ligt de kern van het probleem niet alleen bij de uitslag of de kaart van Taylor, maar bij ontbrekende duidelijkheid in verwachtingen en een gebrek aan vastigheid in tactisch plan. Heitinga heeft in woorden aangegeven op zoek te zijn naar stabiliteit en veranderde verdedigingsprincipes, maar de ploeg blijkt nog onvoldoende voorbereid op die omschakeling. Zonder consistente tactische kaders blijven afstemming en defensieve compactheid uit, en is er weinig plan aan de bal. Of Heitinga de nodige richting kan geven en dit Ajax kan stabiliseren zal de tijd moeten uitwijzen.